25 ve kare

Walter Mitty'nin Gizli Yaşamı (The Secret Life of Walter Mitty) bugünün yazısının başlığına ilham veren...

sinemaya gitmek benim hayatımda önemli bir yer kaplıyor, son iki yıldır sinemaya gitmediğim bir hafta yok, iki yıl olmasınından özel bir nedeni var, film izlemeye bayılan, televizyona sincap gibi kitlenen biri sayesinde:) 

kaybolan bir fotoğraf, yirmi beşinci kare, onu aramaya kendini adayan, yollara düşen, yolda kendi ile karşılaşan, kendini tanıyan, kendini kucaklayan bir adam hikayesini anlatıyor film. biraz da anda kalmayı...

dalıp gittiğim her an, acaba bulunduğum ortamdan mı sıkıldım sorusu aklıma gelir bundan sonra  film sayesinde, çok güzel sahnelere sahip, umut dolu bir film, kesinlikle tavsiye ediyorum...

bugünden yaklaşık üç yıl önce yaşam koçluğu kursuna katılmıştım, başkasına yardım etmek için değil, kendi kendimin koçu olmak için, kursun ilk aylarının sonunda bir ödev verilmişti, süresi olmayan, devamı kişiye bağlı olan.  "mutluluk defteri" 

istediğimiz ölçülerde, şekilde, renkte, sayfada, kalınlıkta bizi anlatan birer defter aldık ve her gün mutlu eden en az 1 neden yazmaktı ödevimiz. birden fazla maddede yazabilirsin ama gün atlamak yok, ne olursa olsun, gülümsediğin bir an varsa, yazmalısın  ki çoğalsın mutlu anlar... bu ödev beni kendime daha da döndürmüştü, ben neden mutlu oluyorum, ne yaparken, kiminleyken... sanki kötü zamanlar için bir kullanım kılavuzu gibi olmuştu, açıp tekrar okuyarak mutluluğa odaklanmak... benim seçtiğim defter, bir demir halka aracılığı ile bir arada var olan her sayfası renkli olan bir defterdi, çok sevmiştim defterin defter olmayan özelliğini, standartların dışında olmasını... bir süre yazdım, odaklandım kendime, mutluluğuma... sonra zamanla o defteri kaybettim, mutlu olma nedenlerimi unuttum, yazmayı bıraktım... 

bugün ise o çok sevdiğim defterin aynısını buldum, hemen aldım ve bugünden sonra yeni bir mutluluk defterim var, her güne yazılacak mutluluk nedenleri... adı üstünde bu defter bile mutlu ediyor beni, dene belki sende de yarar işe...

ben herkes mutlu olsun isterim,

öptüm, bye...