zaman ve saman

instagram hayatımıza girdiğinden beri perşembe günleri daha bir değerli olmadı mı? :) yaşasın geçmişe ışınlanma, eski fotoğrafları gün yüzüne çıkarma ve geçen günlere özlem duyma. sıradan bir perşembe günü mail kutuma düşen "bak ne buldum" başlıklı posta hatırlattı bana on yıl önceyi...

öyle çok fazla kendi fotoğrafına hayran hayran bakan insanlardan değilim pek, hatta eskiden çok sevdiğim fotoğraf çektirme işinden sıkıldım bile, sürekli çekilmesinden..

ama bu fotoğrafta bir şey var, uzun uzun bakmana neden olan... sanki fotoğraftaki ben değilmişim gibi,sanki ben hep otuzlu yaşımdaymışım gibi hisediyorum bazen. sonuçta fotoğraftaki sihrin ne olduğunu kendi başıma bulamayınca çevremdekilere sormaya karar verdim. anneme göre fotoğrafta ki sır genç ve zayıf olmam :) bir arkadaşıma göre sadece saçlarımın boyu ( ki ben öyle çok kendinde değişiklik yapan bir insan da değilim, saçımı boyatmaya korkarım o yüzden saçlarım sanırım doğduğumdan beri aynı renk, üstüne üstlük annemi çıldırtacak kadar çok saçlı doğmuşum :) eşime göre (evlendiğime göre bu sıfatı istediğim gibi kullanabilirim sanırım:) ben hiç değişmemişim, hep aynıymışım, bence süper politik bir insan ) sonra bir arkadaşım dedi ki, fotoğrafta ki kız daha yolun çok başında, az kırılmış, az incinmiş, hayaller dünyası gerçekler dünyasından uzakta, saf mutluluk ile dolu dedi. düşündüm de, sanırım sihri en iyi anlatan tanımdı.

on yıl öncesinde de hayallerimi anlatırdım, yine mutluydum, hep dolu tarafından bakmaya tercih ettim hayata ve çevremdekiler değişeceksin derlerdi. pembeyi daha az seveceksin, insanlara daha az güvenmeyi öğreneceksin ve daha az gülümseyeceksin. dedikleri çıkmadığı için mutluyum. hala pembeyi çok seviyorum, insanları da seviyorum bazıları yakından bazıları uzaktan çok uzaktan ve hala gülümsemeye devam ediyorum, saf görünme ihtimaline rağmen..

fotoğrafta ki kıza, diyeceğim ne yaptıysan iyi ki yapmışsın ufaklık, bugün kendi ayakları üzerinde duran, mutlu olmayı seçen, sorumluluk sahibi, hayal kurmanın yeterli olmadığını bilen, gerçekleşmesi için koşması gerektiğini bilen ve pembeyi çok seven bir kadın olmana yardım ettin, yanlışlarınla, doğrularınla, göz yaşınla, gülümsemenle, teşekkür ederim... 

ben herkes mutlu olsun isterim,

öptüm,bye