gülümsemeyi severim

bir olarak iyi olsak,iki olarak güçlü oluruz belki..

bugünlerde zor günlerden geçiriyoruz, hep beraber, toplum olarak millet olarak.. şehitler veriyoruz,sayılarını netleştiremediğiniz, deprem oluyor yardım edemediğimiz,ne yapacağımızı bilemediğimiz...

beni en çok şaşırtan ise, bilinçli umursamazlık oluyor,tepki olarak verilen. eğlenceler devam ediyor,vuran patlıyor çalan oynuyor.hayat devam ediyor mottosunun arkasına sığınılıyor, aslında bana ve yakımdakillere birşey olmadı ya, yaşasın sevinç çığlıkları atılıyor.

tam olarak bu elmaya benziyorum şu anki halimizi, dışardan arzu edilen içi ise çürümüş..


Eskiden komşuluk varmış, evlerin yanyana olması, kalpleri beraber attırmış.. ne oldu da kaybettik samimiyetimizi, bencilliği en yakın arkadaş yaptık kendimize? Ne zaman olduk böyle, döner miyiz geriye?

Birey olarak yapacak birşeyler olmalı, bizim yaptıklartımız oluşturmuyor mu toplumu? Biz olmadan da akan bir dünya var, biz burdayken bir şeylerin güzel olması çalışmalıyız. Bunu bireysel olarak yapmalıyız önce, sonra büyür bir iyilik hareketi olur belki..

0 yorum: