gülümsemeyi severim

şu an o kadar zor ki...

iki küçük çocuk düşünün...kız,siyah saçlı  ve çekik gözlü ,oğlan ise sarışın ve yeşilgözlü.. beraber bir oyun parkı buldular,aslında kendileri yarattılar oyuncaklarını..tavşanlar ve bonibonlar eşlik etti onlara.. başka çocukları almadılar yanlarına pek, çünkü iki kişi çok kişiydi aslında.. başka parklara da oynamaya gittiler ve her seferinde baş başa olmanın önemini anlayarak geldiler kendi parklarına. hayalgücünün şekillendirdiği bu parkta, araba aslında bir evdi, camları duvardı. o arabanın içinde yemek yediler, kavga ettiler. kız arabayı çok seviyordu, kız aslında oğlanı çok seviyordu içinde onun bulunduğu herşeyi sevdiği gibi sevdi arabayı da.. oğlan kızın gözünde sarışın prens,kızda rapunzel..zaten sorun buradan çıktı kız masallara inanmaya ve masallarda yaşamaya devam etti.oğlan ise büyümek için acale etti.bir an önce yemeklerini,bitirip,zamanında uyuyup kocaman olmak istedi hep,büyük adamların dünyasına girmek istedi.ama aslında ikisi de sadece parkta oynayan,salıncakta sallanan iki çocuktu. Kahkaha atarlardı sallanırken, bazen çok hızlı sallanırlardı, korkarlardı ama onları bir arada tutan bu heyecandı, en azından oğlan öyle demişti bir zaman..ateş ile barut oluruz biz seninle demişti,ön görüleri güzeldi oğlanın. başarılı tespitlerde bulunurdu.. sonra bir gün aniden sallanma normalden sadece biraz hızlıyken oğlanın babası çağırdı" hadi gel, ne kadar çok oynadın, üşütüp hasta olacaksın, yemek vakti de geldi,, banyo da yapman lazım" dedi.tüm eve çağırmaların hepsi aynı anda bir nefeste söyledi, söylerken de oğluna seslendi"kim bu kız" diye.. çekik gözlü durdu ve içinden ben 14 aydır seviyorum biliyorum siz çok daha önceden tanıyorsunuz ama hep beraber sevsek olmaz mı dedi,içinden.. sonra kızın annesi çağırdı "saçlarını yıkayalım güzel kızım,göz yaşı olmuş her yanın.." dedi. hikayenin sonunda oğlan kızı parkta yanlız bıraktı, kız oğlanı hala parkta bekliyor,çünkü kız aşka inanmaya devam ediyor hala.. Şu an için ateş ile barut, kül ile duman oldu, belki onlarda tekrar doğarlar küllerinden...


öptüm,bye...

0 yorum: